O MEU AMOR MARIÑEIRO

                                                                           Fuxan Os Ventos

Meu amor e mariñeiro

e vive no alto mar;

son os seus brazos o vento

ninguén llos pode amarrar.

Meu amor e mariñeiro

e cando me ven falar

pon un carabel nos beizos

no corazón un cantar.

EU SON LIBRE COMO AS AVES 

E PASO A VIDA A CANTAR;

CORAZÓN QUE NACE LIBRE

NON SE PODE ENCADEAR.

Traio un navío nas veas

eu nacín pra mariñar;

quen tente porme cadeas

háme primeiro matar!!

Vale máis ser libre un día 

no confín do bravo mar,

que vivir toda a vida,

preso, escravo e a calar!

El vive alá lonxe, lonxe,

onde brúa o bravo mar,

e coa súa forza inmorrente

onda nós ha de voltar!

EU SON LIBRE COMO AS AVES….

Nun momento, de repente,

eu sei que un día virá,

como se o mar e o vento, 

en nós abrise a cantar.

HEI PASAR POLOS LUGARES

COMO O VENTO NO AREAL

ABRIR TÓDALAS VENTANAS

COA ESCRAVITUDE ACABAR!

Polas rúas das ciudades

hei de pasar a cantar, 

tragurendo na mau direita

a espada da libertá.

Como se un navío entrase

de supeto, na ciudá,

traguendo a voar no mástil 

bandeiras de libertá!

HEI PASAR POLOS LUGARES….